sobota, 29 czerwca 2013

Wyspa Sobieszewska, Westerplatte, Twierdza Wisłoujście

 Wyspa Sobieszewska
  
Kiedy się wypełniły dni
i przyszło zginąć latem,
prosto do nieba czwórkami szli
żołnierze z Westerplatte.


I tak śpiewali: Ach, to nic,
że tak bolały rany,
bo jakże słodko teraz iść
na te niebiańskie polany.
 

W Gdańsku staliśmy tak jak mur,
gwiżdżąc na szwabską armatę,
teraz wznosimy się wśród chmur,
żołnierze z Westerplatte.


I śpiew słyszano taki: -- By
słoneczny czas wyzyskać,
będziemy grzać się w ciepłe dni

na rajskich wrzosowiskach.


Lecz gdy wiatr zimny będzie dął
i smutek krążył światem,
w środek Warszawy spłyniemy w dół,
żołnierze z Westerplatte.
                                           
                                                              Konstanty Ildefons Gałczyński, Pieśń o żołnierzach z Westerplatte 

  Twierdza Wisłoujście



czwartek, 27 czerwca 2013

Fotospacer Dolne Miasto 19.06.2013


Gdzie morze w kolorze nieba i Westerplatte w kolorze krwi Polaków
To wszystko odnajdziesz tu w naszym Gdańsku
Odnajdziesz spokój i ciszę i historię małą poznasz
Czy chciałbyś zobaczyć te wspaniałe morze?


Czy chciałbyś zobaczyć Westerplatte, które pochłonęło krew?
Czy chciałbyś zobaczyć port błyszczący w blasku księżyca?
To tylko ty, to tylko do Gdańska

 

Cień...
... na twarzach ludzkich.
... figlarny obraz rzeczywistości.

 


Odbicie...
... tych samych uczuć, nie istnieje.
... lustrzane, czy prawdę powie?


Człowiek...
... w otwartym oknie przeznaczenia.
... swą myśl na wieki utrwala.


Posąg...
... to twórczość bez ograniczenia.
... przez wieczność smutny żywot snuje.


Dom...
...odbity na jaśniejącej trawie.
...w szybach pędzących aut.

 

Drzewo...
...czyżby szeptało coś?
...czemuż tak smutnieje?

Dobranoc...
... mój księżycu, dnia każdego.
... już czas, swe źrenice zasłonić.
                                                                                                       Roksana Mazelewska, "Miasto Gdańsk"

sobota, 22 czerwca 2013

Wilno, Troki, Kowno 05-08.06.2013


Po twych ulicach błądzę zadumany,
W starych zaułkach na kamieniach siadam,
Głosem znajomym mówią do mnie ściany
I z duszą murów o umarłych gadam.
Z oddali dzwonów pacierz gra wieczorny
Modlitwą żalu stęsknioną i pilną, -
I sercu gościa, czci pełnemu kornej,
Ze wspomnień swoich zwierzasz się, o Wilno!


Gwiazd cichych oczy na niebie mogocą.
Na miasto głuche zapada milczenie,
Kedy się zwrócę tą majową nocą,
Drogie i święte idą ze mną cienie.
Wstają obrazy, widziane od dziecka,
W "nocnych a długich rodaków rozmowach",
Grób się rozpęka - i pieśń filarecka
Po zardzewiałych uderza okowach!...

niedziela, 9 czerwca 2013

Gdynia 03.06.2013


W dzień biały morze śpiewa, szepce i szeleści,
Samemu sobie jeno gwarząc opowieści.
Kto się w nie wsłucha, słyszy w jego dziwnym szumie
Dalekie, tajne głosy, których nie rozumie. 


Ale po nocy ciemnej, wśród pomrocznej głuszy
Morze prawi wybranym o swej wielkiej duszy.
I kto w swej piersi prawdom nieznanym nie przeczy,
Umiejąc słuchać głosów niewidzialnych rzeczy,
I samotnością łaskę swej jawie wysłuży,  
Temu morze się zwierza, wieści, z duszy wróży,  

 
Iż, utopiony sercem w oszołomionej pieśni,
W zachwycie najpiękniejszą bezsenną noc prześni.
A gdy upojonemu wiedzą w morskim wietrze
Z oczarowań zawrotnych powieki świt przetrze,


Co złotą obietnicą słońca się uśmiecha:
Ujrzy, jak łowiąc nocy pierzchającej echa
Wypływają z dniejących wód tajnej głębiny
W sen o pieśni Ariona wsłuchane delfiny.  
 Leopold Staff, Wieści morza 


niedziela, 2 czerwca 2013

Kraków 26-30.05.2013

 Gdy pytasz mnie czym Ojczyzna jest ,odpowiem:
czyś chociaż raz chodził po rynku w Krakowie,
czyś widział Wawel, komnaty, krużganki,
miejsca gdzie przeszłość dodaje Ci sił.

 Z tej historii wielkiej, dumnej,
z władzy mocnej i rozumnej
czerpiesz dzisiaj wiarę w kraju dobry los,
króla dzwon, co kraj przenika,
mowa Skargi, wzrok Stańczyka
przeszłość wielka ,wzniosła to Ojczyzna twa,
to Ojczyzna twa.

Jest jeszcze coś, co ten kraj różni od innych,
w uszach ci brzmi od najmłodszych lat dziecinnych,
wypełnia place, ulice i domy,
znajomy zgiełk - twoja mowa co lśni.

Pięknem wierszy Mickiewicza,
powieściami Sienkiewicza,
z tej mowy jak ze źródła czerpiesz siłę swą,
mądre bajki Krasickiego,
poematy Słowackiego,
przeżyć twych bogactwo to Ojczyzna twa,
to Ojczyzna twa.

 I dzisiaj ty żyjesz w kraju tak bogatym
historią swą, mową, sztuką ,te trzy kwiaty
trzymasz w swych rękach jak schedę pokoleń,
muszą wciąż kwitnąć by kraj dalej trwał.
 Marek Grechuta, Ojczyzna