Wolność wyszła z lasu... Sopot, Łysa Góra, 28.09.2013

W oczekiwaniu na tegoroczną jesień.. 05.11. 2011

 

Zanurzać zanurzać się
w ogrody rudej jesieni
i liście zrywać kolejno
jakby godziny istnienia

Chodzić od drzewa do drzewa
od bólu i znowu do bólu
cichutko krokiem cierpienia
by wiatru nie zbudzić ze snu  

 

I liście zrywać bez żalu
z uśmiechem ciepłym i smutnym
a mały listek ostatni
zostawić komuś i umrzeć  

Edward Stachura, Jesień

 

Zwierzaki... Gdańsk Oliwa, ZOO, 24.09.2013

 Nie tylko o czaplach

Piszą o czaplach co wstają jak poranne zorze
o jeżu co ma oczy wystające
o morelach co pochodzą od dziadka migdała
śmiejąc się że mają drzewo ginekologiczne
o słoniu co ma problem bo usiąść nie może
o kundlu bliskim sercu bo wyje po trochu

Boga najłatwiej znajdziesz nie pisząc o Bogu

Jan Twardowski, "Nie tylko o czaplach"

Sopot, ul. Obrońców Westerplatte, Goyki, 21.09.2013

Ul. Obrońców Westerplatte: Ulica o długości 560 m w Górnym Sopocie, po wschodniej stronie torów kolejowych, składa się z dwóch części, połączonych kładką dla pieszych nad wąwozem rozcinającym Skarpę Sopocką. Na południu łączy się z ulicą Bohaterów Monte Cassino, na północy z ulicą Franciszka Goyki. W 1870 r. nad wąwozem wybudowano most spacerowy łączący obie części ulicy. Ulica została wytyczona w 1870 r. jako reprezentacyjna, willowa ulica Sopotu, wiodąca w części północnej przez rozparcelowany Park Freudenberga, właściciela sopockiej cegielni z pierwszej połowy XIX w. Jest zabudowana okazałymi willami umieszczonymi w niegdyś bogato urządzonych ogrodach oraz ładnymi willami czynszowymi, pochodzącymi w większości z przełomu XIX i XX w. 

Dawne nazwy ulicy przed 1896 r. - Willenstrasse (ul. Willowa), 1896 - 1945 - Rickertstrasse. 

źródło: dawnysopot.pl

Magia chmur, Gdańsk Szadółki, 19.09.2013

Zapragnąłem wyczytać w zodiaku
Swoje losy i dolę żywota,
Alem nigdy nie otrzymał znaku,
Czy się spełni dni moich tęsknota.

Po minionych złych deszczach i burzy
Powracają burze i złe deszcze,
Ale ciągle nadzieja mi wróży,
Że to, czego czekam, przyjdzie jeszcze.

Zostawiłem drzwi moje otworem,
Bo mam w duszy pewność tajemniczą:
Radość przyjdzie z winogron słodyczą,
Przyjdzie późną jesienią, wieczorem.

Leopold Staff, Nadzieja

A w lesie... już jesień!

 Tak żywe niegdyś błękity
Cieniami zaszły szaremi,
Jakiś duch mgłami spowity
Zimną dłoń kładzie na ziemi.

Ballada z gór...

Tatrzańska przygoda... 1-7.09.2013

Taki tam spokój... Na gór zbocza
światła się zlewa mgła przezrocza,
na senną zieleń gór.

 Szumiący z dala wśród kamieni
w słońcu się potok skrzy i mieni
w srebrnotęczowy sznur.

Ciemnozielony w mgle złocistej
wśród ciszy drzemie uroczystej
głuchy smrekowy las.

Na jasnych, bujnych traw pościeli
pod słońce się gdzieniegdzie bieli
w zieleni martwy głaz.

 

Na ścianie nagiej, szarej, stromej,
spiętrzone wkoło skał rozłomy
w świetlnych zasnęły mgłach.

Ponad doliną się rozwiesza
srebrzystoturkusowa cisza
nieba w słonecznych skrach.

Patrzę ze szczytu w dół: pode mną
przepaść rozwarła paszczę ciemną,
patrzę w dolinę, w dal:

i jakaś dziwna mnie pochwyca
bez brzegu i bez dna tęsknica,
niewysłowiony żal...  

Kazimierz Przerwa-Tetmajer,  

Widok ze Świnicy do Doliny Wierchcichej